In de hoeken waar de tijd vervaagt,

Zwijgen de stemmen, maar niets wordt gevraagd.

We bewegen snel, maar blijven toch staan,

Een sprong in het duister, een onzichtbaar bestaan.

De echo’s volgen, maar raken ons niet,

We dansen op ritmes zonder een beat.

Elke stap brengt ons verder van hier,

Maar we voelen ons dichter, zonder enig kier.

Schaduwsprong, door de ruimte en tijd,

We blijven zoeken, maar vinden geen leid.

In het licht van de nacht, vervagen we stil,

Een schaduw die springt, zonder doel of wil.

De wereld breekt, maar wij blijven heel,

Met ogen gesloten, door een onzichtbare deel.

De kleuren flikkeren, maar niets is echt,

We staan op het punt, maar gaan niet weg.

Elke golf van geluid is een breuk,

Een sprong door de stilte, een oude keuk.

We zijn hier, maar horen niet thuis,

In het licht van het niets, zijn we muis.

Schaduwsprong, door de ruimte en tijd,

We blijven zoeken, maar vinden geen leid.

In het licht van de nacht, vervagen we stil,

Een schaduw die springt, zonder doel of wil.

Verstopt in de stilte, daar vinden we rust,

Een wereld van echo's, een eeuwige kust.

We springen en vallen, maar raken nooit grond,

In de schaduw zijn we eindelijk gezond.

Schaduwsprong, door de ruimte en tijd,

We blijven zoeken, maar vinden geen leid.

In het licht van de nacht, vervagen we stil,

Een schaduw die springt, zonder doel of wil.